ناخدا

جمشید شیرانی

بر تو نماز می برم ای عشق

که نام فرخنده ات

بشارتِ نور است.

بر تو سجده می برم

ای مِهر

که قلبِ پُر تپشت

آینه ی دلربای پاکی و

دریاست.

عین شین قاف

و نور بال می گشاید و

روز می شکفد

بر لبان سرخ تمنا

با بوسه ای

که آتش و گرماست.

میم ه ر

به نام نامی آهنگ

و پرده های نهان مانده

در گلوی چکاوک

و

خواب خوشه ی انگور

بر لبان تشنه ی ساغر.

سلام ساده ی بودن

نزول آیه ی رنگین کمان

به جلوه ی باران.