همیشه و امروز

جمشید شیرانی

در این کویر تشنه

هیچ نمی روید

مگر

چوبه ها ی دار

و

عراده های آهنین

با میوه های تلخشان.

توفان سهمگین

چرخه ی ناگزیر آب را

تاراج کرده است.

تنها سراب است

که مدام

بخار می شود

و آب می شود

و فرو می ریزد

همچون گدازه ی آتشفشان

از ابر خشمگین خدایان

و یخ می زند

بی آن که گامی فرا رود از

ایستگاه خویش.

آن که می رقصد

در باد

گلوگاهِ خفته ای است

بر دارِ بی قرارِ

خموشی.