نبرد (٢)

ای ای کامینگز

ترجمه جمشید شیرانی

آه ای نوشینِِ خودانگیخته

زمین        بسا

سرانگشتانِ نابخردِ

حکیمانِ بوالهوس      فشرده

و

خلیده

در تنِ تو

، شستِ بی شرمِ

علم          زیباییِ تو را

آشفته       چه بسیار

مذهب ها نهاده اندت

بر زانوانِ پُر خارِ خویش

به مالِش و

کوبِش        تا تو نطفه ببندی

خدایانی را

      (لیکن

وفادار

به

عاشقِ موزونِ بی همتایت

مرگ

تو تنها پاسخ داده ای

به آن ها

با

بهار).