جمشید شیرانی
به یاد محمد مرادی
سنگ
رویِ سنگ
بند نمی شود.
با هر گلوله
خشتی از این خانه
می پَرَد.
کجاست
چنگال بی امانِ عقابی
تا
فریاد را برُباید
و رهایش کند
در
در پژواکِ سنگیِ
کوهستان.
*
چشم بر هم
نمی توان نهادن
که
دیدار چشم تو،
آهنگِ انتظار من است.
چونان متنی جاری
واژه واژه نگاهت
ترجُمانِ هستیِ
فریاد است.
بیداد است
این که با نگاهِ تو می کند
تلِ
خاکی.
*
کنارِ عشق
خیمه می زنی برهنه
انگار
باز نخواهی آمد.
در
دستِ کوچکت کتابی
پُر از اشاره و ایهام
و نقطه ی سرخی:
دَر ناتمام.
*
رود از نگاه تو مست است
- اشکِ روان -
موجْ
موجْ
خیزابه های عصیان
یخ نمی زند این آب
در آتشِ نگاهِ تو
دیگر.
نه،
دریا غریوِ پرده های نگاه است
و چشمانِ تو
پژواک کوه های بلند
بر قامتِ خمیده ی دریا
فریادِ بی تمام...
فریادِ بی کلام...
Comments