ردِّ یادِ تو در برف

جمشید شیرانی

برف که می بارد

دوباره جای پای تو

می شکوفد

و بوی شیرینِ یاس

از پرچینِِ خار

بر جنگلِ برهنه می ریزد.

بیشه ی دلتنگ

نفس می کشد آرام

در عطرِ یاد

در عصرِ بی زمانی

بیداد.

باز می گردم

و عطرِ یاس

در درگاهِ انتظار

با چکمه های خیس

می نشیند

و

برف

در نگاهِ خانه

آب می شود.