برای کولی آوازه خوان (۳)

جمشید شیرانی

چه ساز بود که در پرده می زد آن مطرب

که رفت عمر و دِماغم هنوز پُر ز هواست - حافظ

در پشتِ این دهانِ بسته

انفجارِ سکوت است

نُت های زیر و بَم

روی کلید دندان

ردیف

ایستاده اند

تا

کولی آوازه خوان

دهان به نغمه گشاید.

سازِ سَحَر

به دمسازی

جعبه ی گوهرنشانِ صدا را

باز می کند،

باقی

تمام عرصه ی جولان است:

     رامشگران به رامش

     خنیاگران به خنیا

     جامه دران قناری

     آوازه خوان نکیسا.